Er rust een groot taboe op ontrouw, vreemdgaan, het hebben van een affaire. Iedereen heeft er een mening over. Dit terwijl monogamie niet altijd zo’n dominante rol heeft gespeeld in onze geschiedenis. Pas in de laatste 10.000 jaar is monogamie de norm geworden in veel samenlevingen. Ik wil dit taboe doorbreken en inzicht bieden in waarom ontrouw anno 2024 nog steeds zo’n groot taboe is.
Vreemdgaan is een van de meest beladen onderwerpen in relaties. De heftige emoties van schuld, schaamte en oordeel die ermee gepaard gaan, maken het bijna onmogelijk om er openlijk over te praten. Dit taboe heeft diepgewortelde culturele, sociale en psychologische wortels.
Culturele normen en religie: Veel culturen en religies hebben strikte regels rond trouw en monogamie. Deze regels zijn vaak eeuwenoud en hebben zich verankerd in onze collectieve psyche. Ze vormen de basis van het idee dat een relatie exclusief moet zijn, en afwijking daarvan wordt gezien als moreel verwerpelijk.
Sociale verwachtingen: Onze moderne samenleving legt veel nadruk op het ideaalbeeld van de romantische liefde en de ‘perfecte’ relatie. Dit wordt versterkt door de media, die vaak een vertekend beeld van relaties schetsen. Vreemdgaan past niet in dit perfecte plaatje en wordt daardoor extra sterk veroordeeld.
Psychologische aspecten: De angst voor verlating en onzekerheid speelt een grote rol in hoe mensen ontrouw ervaren. Vreemdgaan raakt direct aan diepe, persoonlijke angsten en onzekerheden, wat de heftigheid van de reactie verklaart.
Evolutie en biologie: Hoewel monogamie historisch gezien een relatief nieuwe ontwikkeling is, suggereren sommige evolutiepsychologen dat er biologische redenen zijn voor onze neiging naar exclusieve parenbanden. Deze biologische drijfveren kunnen bijdragen aan de sterke emoties rondom ontrouw.
Hoe komen we hier vanaf?
Educatie en bewustwording: Door ons bewust te worden van de historische en culturele context van monogamie, kunnen we onze blik verruimen. Educatieve programma’s en open gesprekken kunnen helpen om de vaak rigide opvattingen over relaties te versoepelen.
Open communicatie: Bevorder een cultuur van open en eerlijke communicatie over verwachtingen en behoeften in relaties. Dit kan helpen om misverstanden en onrealistische verwachtingen te verminderen.
Therapie en ondersteuning: Stel therapie en professionele ondersteuning beschikbaar voor mensen die worstelen met de gevolgen van ontrouw. Dit kan bijdragen aan het normaliseren van deze ervaringen en het bieden van constructieve manieren om ermee om te gaan.
Positieve rolmodellen: Gebruik de media om positieve voorbeelden van diverse relatievormen te laten zien. Dit kan helpen om de norm van monogamie te relativeren en andere vormen van relaties te accepteren.
Empathie en begrip: Moedig empathie en begrip aan in onze benadering van relaties. Door nieuwsgierig en niet-veroordelend te zijn, kunnen we een meer ondersteunende omgeving creëren waarin verschillende relatievormen kunnen floreren.
Voordat je een monogame relatie start, stel jezelf dan de volgende 6 vragen:
- Wat zijn mijn diepste behoeften en verlangens in een relatie? Het is belangrijk om je eigen behoeften en verlangens te begrijpen voordat je je aan een monogame relatie verbindt. Dit helpt om realistische verwachtingen te stellen en conflicten te voorkomen.
- Ben ik bereid om open en eerlijk te communiceren? Monogamie vereist een hoge mate van open communicatie. Overweeg of je bereid en in staat bent om regelmatig en openlijk te praten over je gevoelens, zorgen en verwachtingen.
- Hoe ga ik om met jaloezie en onzekerheid? Reflecteer op hoe je jaloezie en onzekerheid ervaart en beheert. Deze gevoelens kunnen sterk naar voren komen in een monogame relatie en moeten constructief worden aangepakt.
- Wat is mijn visie op trouw en commitment? Begrijp wat trouw en commitment voor jou betekenen. Dit kan helpen om ervoor te zorgen dat jij en je partner op dezelfde lijn zitten wat betreft de verwachtingen van de relatie.
- Hoe ga ik om met verandering en groei binnen de relatie? Relaties evolueren en veranderen. Overweeg hoe flexibel en adaptief je bent in het omgaan met veranderingen binnen de relatie en hoe je partner hierop reageert.
En de volgende vraag vind ik zelf de belangrijkste: als ik zelfonderzoek doe naar wie ik ben, op welke wijze heb ik mijn ontwikkelingsfasen doorgemaakt, wat kan ik te weten komen over mijn systeem van herkomst, en hoe goed ken ik mijn eigen impulscontrole?
Het taboe op vreemdgaan is complex en gelaagd. Het wordt gevoed door culturele normen, sociale verwachtingen, psychologische factoren en mogelijke biologische impulsen. Door dit taboe te begrijpen en bespreekbaar te maken, kunnen we ruimte creëren voor meer openheid en begrip rondom ontrouw, want elke affaire heeft een dieper verhaal waar we niet simpel een oordeel op kunnen plakken.
Wat als we het taboe rondom vreemdgaan zouden doorbreken en openlijk zouden praten over onze angsten, verlangens en verwachtingen in relaties? Hoe zou dat onze kijk op liefde en trouw veranderen?